Παρασκευή 31 Μαρτίου 2006

Έλεος ρε Μικρούτσικε

Είναι Παρασκευή βράδυ, είμαι σπίτι, κάτι δουλεύω στον υπολογιστή και έχω ανοιχτή και την TV.
Δεν παρακολουθώ συνέχεια, απλά θέλω λίγη "φασαρία".
Σειρές και ταινίες βαριέμαι να βλέπω, προτιμώ να ακούω κάτι.
Βάζω λοιπόν Alpha και Dream Show. Ακούγονται κάποια τραγουδάκια, ο.κ.
Κάποια στιγμή ακούω τον Μικρούτσικο να φωνάζει και αρχίζω από περιέργεια να παρακολουθώ.
Έλεος ! Τα ίδια και τα ίδια, με υπερβολικές εκφράσεις και βερμπαλισμούς, πολύ μα πολύ ζαλάρ.
Για τον Θέμο..., τι είπε, πώς το ένα , πώς το άλλο, θά'ρθει, δεν θά'ρθει...
ΤΣΟΥΡΕΚΙΑ !
Δυστυχώς δεν έχω τηλεκοντρόλ και βαριέμαι να σηκώνομαι από το γραφείο (καλός έ?), άσε που δεν έχει κάτι άλλο που θα μπορούσα να αφήσω.
Όπως και νά'χει, ο άνθρωπος είναι πολύ μεγάλος παρλαπίπας.
Αν δεν κάνεις κάτι άλλο παράλληλα, όπως τώρα εγώ, είναι αδύνατον να αράξεις στον καναπέ και να τον παρακολουθήσεις.

1 σχόλιο:

Samarita είπε...

Ο άνθρωπος τόσα χρόνια για αυτό έχει επιβιώσει στο χώρο...

Έχοντας μιλήσει μαζί του κι από κοντά πάντως μπορώ να βεβαιώσω ότι αυτό δεν είναι προσποιητό, αλλά έτσι είναι και στην κανονική του ζωή.

Αυτό που δε μπορεί να αρνηθεί κανείς είναι ότι δεν υπάρχει άλλος που να μπορεί να κάνει την ίδια δουλειά και τα ίδια νούμερα... (Είδαμε και Τατιάνες και Αλιμπέρτες...)